نظر اگر به نقد شد , سروده ناب میشود

به غیر از این اگر شود , غزل حباب میشود

تمام شاعران اگر, به نقد رو بیاورند
غزل شکوفه میکند , دوباره باب میشود

به بیت پخته رو نما , که مایه ی شعف شود
هرانچه کال و خام شد , بدان عذاب میشود

سخن به محتوا بگو, به رسم کیمیا گری
که گر سخن عزیز شد , درون قاب میشود

اگر به ناشیانگی , بنای خود بنا کنی
ز بعد پیش لرزه ای , ز بن خراب میشود

نه ناب شد , نه قاب شد , عذاب شد , خراب شد
حباب شد سروده ام , دلم کباب میشود

رها کن این سخن (رها) , که درد سر گرفته ام
وگرنه هرچه گفته ای , فزون حساب میشود

 ترانه بی تو , غزل بی تو, شعر غمگین است

نفس کشیدن دور از تو , اه سنگین است

 

نفس نمیکشم این , دردو رنج اجباریست

ولی خیال تو در سر , به درد تسکین است

 

برای از تو نوشتن , چقدر مشتاقم
نه این زمانه , که این اشتیاق دیرین است

 

همیشه یاد تو هستم , تمام ثانیه ها
اگر چه یاد تو یک لحظه , افت دین است

 

به دل نشیند اگر این سروده ام  , از توست
که یاد عشق تو بر هر سروده , اذین است

 

در ارزوی دیدن رویت سپید شد مویم
نشد میسرم اما , چقدر شیرین است

 

سروده ایی که به یاد تو واژه میسازد

همیشه پر ز مفاهیم و پر مضامین است

 

ولی ز دست غمت روزو شب گریزانم
شدم کبوترو او همچو مرغ شاهین است

 

هزار مرتبه گفتم بخود مگو از غم
(رها ) مگر که به گوش تو همچو یاسین است؟

 قلب پر احساس من با دردو غم پیوند شد

زندگی منهای تو , مانند زندان بند شد

تا کمی باور کنی شمع وجودم سوخته!!
گاه گاهی , این غزلها , همره سوگند شد

عهد کردی تا که ماهی , لااقل یک مرتبه
حال و احوالی کنی , ماه تو اما چند شد

جان هر کس دوستش داری , به یادم بوده ایی؟
یا جواب این سوال من , کمی لبخند شد!!

زنده بودن بی تو باور کن , برایم مشکل است
بی من اما , زندگی کردن برایت قند شد

بغض سنگینی گلویم را فشرده , صبر کن
عذر میخواهم ولی , گویا دلت خرسند شد

کاش امشب عمر باقی مانده پایان میگرفت
تا خبر اید (رها) دیگر رها از بند شد

 در قالب شعر میسرایم

اسرار نهفته ی دلم را

میگویم از این به بعد تنها

با خویش تمام مشکلم را

 

از بسکه درون سینه من

پر از غم و درد روزگار است

شاید که سرشته اند از غم

در روز تولدم گلم را

 

این موج پر از غرور غمها

عصیانگرو مست و بی ترحم

انگار به قصد یا که اجبار

ویرانه نموده ساحلم را

 

از دست زمانه دل گرفته

انگونه که کام , کام تلخ است

مردود شدم در این سرودن

صفر است , ببین معدلم را

 

اینجا همه گرم خویش هستیم

نزدیک همیم و دور از هم

یک لحظه چراغ روشن عشق

روشن ننمود محفلم را

 

پیغام مرا به غم رسانید

گویید همیشه شرمسارم

شرمنده از این گرانی جان

ازار رسانده قاتلم را

 

این چند زمان مانده عمر

بیهوده هدر مکن که روزی

از دست دهی , زنی به اتش

مانند منی که حاصلم را

 زندگی در کام من , جز زهر نیست

انتظاری بیش از این , از دهر نیست

 

دیده می بارد , چونان رودی روان

اشگ  من , کمتر از اب بهر نیست

 

زیر لفظی بر عروسان میدهند

نو عروسان چمن را مهر نیست

 

اشتی با خصم دنیا میکنم

چونکه در اینه ما قهر نیست

 

ره به سیلابم که ویرانتر شوم

نیست ما را طاقتی , در نهر , نیست

 

زنده ام گر من از این ایام تلخ!!

بسکه خوردم زهر , کاری , زهر نیست

 

اسمان هم , بر (رها) هر شب گریست

چون تو  دلسنگی ,کسی در شهر نیست

 فرصت کم است , صحبتی از قیل و قال نیست

حتی برای گفتن بیتی , مجال نیست

 

پر , باز کن , از این قفس تن به اسمان

پرواز کن , به اوج رسیدن , به بال نیست

 

بشنو , صدای هق هق مولا , به نیمه شب

عیشی دگر به وسعت این شور و حال نیست

 

خواهی اگر رها بشوی , دامنش بگیر

گر او کمک کند , تن خاکی وبال نیست

 

قدر و مقام هم , که فزون از ملایک است

ساکن شدن به عالم بالا , محال نیست

 

ره توشه ایی برای خودت دست و پا نما

دارایی وجود , به مال و منال نیست

 

گفتم به خویش , اول و دوم , به خویش باز

جان (رها) حقیقت است , گمان و خیال نیست

 

 بیاد تو .. کلام من .. چقدر پر بها شده

 با شما میگویم اینجا .. قصه ایی پر درد را

 رسید .. فصل بهارو.. شکوفه امید

 در اوج قله سرودن .. وقار میخواهد

 نه ارامش , نه اسایش , نه قلب ارزومندی

اشعار من از قاعده شاید که برون است