هرچند مفهومی ملال انگیز دارد

اشعار تلخم نکته هایی ریز دارد

 

با هر زبانی دردها را میسرایم

حتا اگر دیوار , گوشی تیز دارد

 

باور کنید از دردِ مردم میکشم درد

بغض ِ گلویم حس ِ حلق آویز دارد

 

میگویم و میگویم و میگویم از درد

با آنکه شعرم قدرتی ناچیز دارد

 

رنگِ بهار از فصلها دیگر جدا شد

تقویم ِ ما ... حالا  فقط پائیز دارد

 

ما مستحق ِ اینچنین ظلمی نبودیم

صبر ِ خدا هم عاقبت .... لبریز  دارد

باز هم موج ِ شکار شیرها

بار ِ دیگر شیوه ی تحذیرها

 

زخمهای کهنه , بر جا مانده اند

باز رقص ِ تازه ی شمشیرها

 

همچنان اندیشه تاوان می دهد

در میان سلطه ی زنجیرها

 

دامهای تازه ایی کسترده اند

باز هم با شیوه ی تزویرها

 

ای عجب , یک بار دیگر داده اند

کارها را دست ِ بی تدبیرها

 

عقده را اینگونه خالی میکنند

از ذلالت  روی بی تقصیرها

 

میبَرند و میزَنند و میکُشند

بعد هَم , برنامه ی تفسیرها

 زندان اِوین , شُد هُتل پنج ستاره

مخصوص پذیرایی مهمانِ بهاره

 

این صحبت من نیست , نماینده مجلس

یک بار نه .. صد بار , به آن کرده اشاره

 

فرموده که از بَندِ سیاسی خبری نیست

بیهوده بلند است صدا باز دوباره

 

یا جای اِوین , رفته به مهمانی لاله

یا راه ندادند خَرش را به اداره

شاخه ها در فصل گُل از امتداد افتاده اند
غنچه ها در زوزه ی بیرحم باد افتاده اند

درد , تنها دردِ باغ و شاخه ها و غنچه نیست
خلق با هم بر سَر ِ جَنگ و عناد افتاده اند

بیش از یک هشتم این مردم از پیر و جوان
من یقین دارم به دام اعتیاد افتاده اند

نیست دیگر ذره ایی رحم و مُروٌت در میان
منصفانِ کیمیائی از نژاد افتاده اند

رشوه تنها چاره ساز سنگهای پیش پاست
عده ایی از خلق هم درآن فساد افتاده اند

سارقان هر قدر میخواهند غارت میکنند
گرگهای گشنه ایی در اقتصاد افتاده اند

بسکه با دین خدا پیوسته بازی کرده اند
مردم این سرزمین از اعتقاد افتاده اند

نیست دستوری و فرمانی و فتوایی چرا!!
عالمان شرع هم از اجتهاد افتاده اند؟

بار مسئولیت این دردها بر دوش کیست؟
مستبدانی که از یاد معاد افتاده اند